L’Abbé Pierre – założyciel Mouvement Emmaus International
Prawdziwe nazwisko – Henri Grouès
( *5 sierpnia 1912 – † 22 stycznia 2007)
Ksiądz o niesamowitej historii życia, znany na całym świecie, już od dawna jest ulubioną postacią Francuzów. Ojciec Piotr został założycielem Ruchu Emaus, był także członkiem Rady Zarządu i Komitetu Wykonawczego do samej swojej śmierci. Oryginalna idea solidarności, która powstała w roku 1949, opierała się na pracy ubogich na rzecz innych – często znajdujących się w jeszcze gorszej sytuacji materialnej. Ojciec Piotr stał się powszechnie znany po nocy z 21 na 22 lutego 1954 roku. Podczas srogiej zimy, kiedy tysiące bezdomnych zamarzało na ulicach Paryża, rzucił apel o solidarność do wszystkich Francuzów. Ta “insurekcja dobroci” pozwoliła jemu i wszystkim “kompanionom” Emaus przyczynić się do rozwoju taniego budownictwa, a następnie do wdrożenia programu mieszkań interwencyjnych dla najbiedniejszym i najbardziej potrzebującym ludzi.
Najważniejsze daty
1931 – dziewiętnastoletni Henri Grouès wstępuje do zakonu kapucynów.
1938 – ks. Henri Grouès przyjmuje święcenie kapłańskie.
1942 – 44 – ks. Henri Grouès uczestniczy w ruchu oporu, udziela schronienia Żydom i przeprowadza ich przez granicę szwajcarską; z tego okresu pochodzi jego pseudonim L’Abbé Pierre (Ojciec Piotr), 1945 – 51 – L’Abbé Pierre podejmuje działalność polityczną, zostaje deputowanym departamentu Meurthe-et-Moselle jako niezależny kandydat wspierany przez chadecką MRP (Mouvement républicain populaire – Republikański Ruch Ludowy).
1948 – przy okazji kongresu federalistów w Mineapolis L’Abbé Pierre spotyka się na uniwersytecie w Princeton z Albertem Einsteinem.
1949 – Ojciec Piotr spotyka George’a, który został skazany za zabójstwo, spędził 20 lat na galerach w Gujanie Francuskiej, a po zakończeniu kary, w rozpaczy usiłuje popełnić samobójstwo. Ojciec Piotr proponuje mu oddać swoje życie służbie ludziom potrzebującym, by pomógł mu w ratowaniu bezdomnych. Powstaje pierwsza wspólnota Emmaus w Neuilly-Plaisance, pod Paryżem,
1949 – 54 – powstają kolejne wspólnoty Emaus. Aby zebrać środki na budowę i pomoc w utrzymaniu rodzin zaczyna się zbiórka i selekcja śmieci oraz odpadków. Działalność ta staje się wkrótce jednym z podstawowych źródeł dochodu Emaus.
1954 – Ojciec Piotr inicjuje ogromną akcję pomocy ubogim rodzinom, nazwaną później „insurekcją dobroci”. Pomoc ze strony organizacji i zwykłych ludzi przekracza wszelkie oczekiwania. Parlament przyznaje dziesięć miliardów franków kredytu na budowę 12 tysięcy mieszkań interwencyjnych dla najbardziej potrzebujących w całej Francji. Charlie Chaplin przekazuje Ojcu Piotrowi połowę z otrzymanej w Pradze Nagrody Pokojowej. Druga połowa trafia do bezdomnych w Londynie; początek japońskiego Emaus.
1955 – Ojciec Piotr udaje się w podróż do Stanów Zjednoczonych i Kanady. Spotyka się z prezydentem Eisenhowerem w Białym Domu; Król Maroka Mohamed V zwraca się do Emaus z prośbą o pomoc w likwidacji marokańskich dzielnic nędzy.
1957 – 58 – Ojciec Piotr podróżuje i podejmuje działalność w Holandii, Portugalii, Austrii, Indiach.
1958 – odczyty i pomoc dla wspólnot Emaus rodzących się w Skandynawii i Ameryce Południowej; w Indiach Ojciec Piotr spotyka się z premierem Nehru i Indirą Gandhi, poznaje Matkę Teresę; powstaje wspólnota w Argentynie,
1959 – 65 – powstają liczne nowe wspólnoty Emaus.
1969 – pierwsze Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowego Ruchu Emaus w Bernie, gdzie przyjęty zostaje Powszechny Manifest Ruchu Emaus.
1971 – drugie Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowego Ruchu Emaus w Montrealu i przyjęcie statutu Ruchu przez 95 grup z 20 krajów świata.
1975 – Ojciec Piotr zostaje odznaczony złotym medalem Alberta Schweitzera.
1981 – zostaje uhonorowany tytułem Oficera Legii Honorowej za działalność na rzecz praw człowieka.
1987 – L’Abbé Pierre zostaje Komandorem Legii Honorowej za działalność w dziedzinie mieszkalnictwa dla ubogich.
1990 – L’Abbé Pierre uczestniczy w opracowaniu tzw. Ustawy Bessona, dotyczącej mieszkań dla najbiedniejszych; kampania na rzecz demokracji w Beninie (Afryka).
1991 – w ramach ekumenicznych spotkań na rzecz pokoju, Ojciec Piotr spotyka się dwukrotnie z Dalajlamą.
1994 – L’Abbé Pierre zwraca się do merów, by wykorzystali swoje prawo do rekwizycji niezamieszkanych lokali na rzecz bezdomnych,
1999 – Nadzwyczajne Zgromadzenie Generalne Ruchu Emaus z okazji 50-tej rocznicy spotkania L’Abbé Pierre’a z Georges’em,
2004 – L’Abbé Pierre uczestniczy w Dniach Europy we Florencji (Włochy) i zachęca do walki z handlem ludźmi i niewolnictwem.
2006 – list L’Abbé Pierre’a do Jacques Chirac’a; Walne Zebranie Międzynarodowego Ruchu Emaus dotyczące m.inn. prawa powszechnego dostępu do wody.
2007 – Ojciec Piotr umiera w wieku 94 lat; w uroczystościach pogrzebowych w Katedrze Notre Dame uczestniczy Prezydent, Premier, wielu ministrów oraz wybitnych postaci życia publicznego Francji. Ojciec Piotr zostaje pochowany w Estewille, normandzkiej wiosce, obok George’a, Lucie Coutaz, przez lata najbliższej swojej współpracownicy oraz innych bliskich sobie kompanionów
W latach 1997 – 2004 L’Abbé Pierre kilkakrotnie odwiedza wspólnotę w Krężnicy Jarej k. Lublina.
